Vertrekkend vanuit Pessoa moesten wij denken aan de Franse dichter Valery Larbaud (1881-1957), het meest gekend om zijn 'dagboek in gedichten', geschreven door zijn alter ego A.O. Barnabooth.
Wij vinden het treffend om net een dagboek te schrijven vanuit een andere persoonlijkheid. Wij zijn sinds lang gefascineerd door maskers en ontmaskeren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
LE MASQUE
BeantwoordenVerwijderenJ'écris toujours avec un masque sur le visage;
Oui, un masque à l'ancienne mode de Venise,
Long, au front déprimé,
Pareil à un grand mufle de satin blanc.
Assis à ma table et relevant la tête,
Je me contemple dans le miroir, en face
Et tourné de trois quarts, je m'y vois
Ce profil enfantin et bestial que j'aime.
Oh, qu'un lecteur, mon frère, à qui je parle
A travers ce masque pâle et brillant,
Y vienne déposer un baiser lourd et lent
Sur ce front déprimé et cette joue si pâle,
Afin d'appuyer plus fortement sur ma figure
Cette autre figure creuse et parfumée.
"Ik heb verschillende persoonlijkheden in mij geschapen. Ik schep voortdurend persoonlijkheden. Iedere droom van mij wordt onmiddellijk, zodra hij als droom verschijnt, belichaamd in een andere persoon die hem dan droomt in plaats van ikzelf. Om te scheppen heb ik mij vernietigd; ik heb me innerlijk zo veruitwendigd dat ik binnen in mij slechts uitwendig besta. Ik ben het levende podium waarop verschillende acteurs lopen die verschillende stukken spelen." (Bernardo Soares [Fernando Pessoa] - Het boek der rusteloosheid)
BeantwoordenVerwijderenOver heteronymie: psychische constitutie (1915?)
BeantwoordenVerwijderenIk weet niet wie ik ben, wat voor ziel de mijne is.
Wanneer ik met oprechtheid spreek, weet ik niet met welke oprechtheid ik spreek.
Ik ben verscheidenerwijs een ander dan een ik waarvan ik niet weet of het bestaat (of het die anderen is).
Ik voel overtuigingen die ik niet heb. Ik ga op in vervoeringen die ik afwijs. Mijn voortdurend op mijzelf gerichte aandacht wijst mij voortdurend op verraad van de geest aan een karakter dat ik misschien niet heb, noch door die geest aanwezig wordt geacht.
Ik voel me meervoudig. Ik ben als een vertrek met ontelbare toverspiegels die tot bedrieglijke weerspiegelingen vervormen één enkele, vroegere werkelijkheid, die in geen daarvan is en in alle.
Zoals de pantheïst zich boom (?) voelt en zelfs bloem, zo voel ik mij meerdere wezens. Ik voel mij andermans levens leven, in mij, onvolledig, alsof mijn wezen deel had aan alle mensen, aan elk onvolledigerwijs (?), middels een totaal van niet-ikken, gesynthetiseerd in een schijn-ik.
Fernando Pessoa
Uit Gedichten. Vert. August Willemsen
Sonnet VIII
BeantwoordenVerwijderenHow many masks wear we, and undermasks,
Upon our countenance of soul, and when,
If for self-sport the soul itself unmasks,
Knows it the last mask off and the face plain?
The true mask feels no inside to the mask
But looks out of the mask by co-masked eyes.
Whatever conciousness begins the task
The task's accepted use to sleepness ties.
Like a child frighted by its mirrored faces,
Our souls, that children are, being thought-losing,
Foist otherness upon their seen grimaces
And get a whole world on their forgot causing;
And, when a thought would unmask our soul's masking,
Itself goes not unmasked to the unmasking.
Fernando Pessoa
Uit Gedichten
Nog eentje om het af te leren ...
BeantwoordenVerwijderenIn ons leven tallozen;
Ik weet niet, als ik denk
Of voel, wie denkt of voelt.
Ik ben de plaats slechts waar
Gevoeld wordt of gedacht.
Ik heb meer dan één ziel,
Meer ikken dan ikzelf.
En niettemin besta ik,
Voor allen onverschillig.
Ik maak hen stil: ik spreek.
De kruisgewijze impulsen
Van wat ik voel of niet voel,
Twisten in wie ik ben.
Ik ken ze niet. Zij zwijgen
Tot wie ik ken: ik schrijf.
Ricardo Reis [Fernando Pessoa]
Uit Gedichten. Vert. August Willemsen